EKSPERT, BIEGŁY, RZECZOZNAWCA, ZNAWCA
LOANWORD | ekspert |
DEFINITION | SWJP: „specjalista w określonej dziedzinie; znawca, rzeczoznawca, biegły"; ISJP: „Ekspert to osoba mająca specjalistyczną wiedzę w jakiejś dziedzinie, powoływana do wydawania orzeczeń i opinii"; USJP: 1. „specjalista powoływany do wydawania orzeczeń lub opinii w sprawach spornych, wchodzących w zakres jego kompetencji, otrzymujący za swe usługi wynagrodzenie; biegły, rzeczoznawca", 2. „osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie, posiadająca doświadczenie, dużą wiedzę o czymś". |
USAGE | Według USJP słowo w pierwszym znaczeniu urzędowe, w drugim książkowe (WSWO, choć wyróżnia te same znaczenia, nie kwalifikuje ich jednak w taki sposób). W NKJP najczęstsze w publicystyce i internetowych tekstach nieinteraktywnych, rzadsze w tekstach informacyjno-poradnikowych i naukowo-dydaktycznych, o wiele rzadsze w literackich (źródło: funkcja Profil wyszukiwarki PELCRA w NKJP). |
OTHER MEANINGS | „urzędnik loży wolnomularskiej przygotowujący kandydata do inicjacji lub adepta do wyższych stopni wtajemniczenia; brat starszy" (USJP, gdzie słowo to oznaczono jako środowiskowe). |
ETYMOLOGY/STRUCTURE | Od nm Experte lub gr. expert, z łc. expertus ‘doświadczony'. |
WORD HISTORY | Słowo nieobecne w SWil, ale – jak wynika z cytatów niżej – znane już w 1. połowie XIX w. Zanotowane w SWar (t. 1, 1900) z definicją „biegły, znawca, rzeczoznawca". Pochodna ekspertka pojawiała się w SJPDor, przymiotnik ekspercki chyba dopiero w SWJP. |
DERIVATIVES | ekspertka, ekspercki |
_______________________________________________________________________________________________________________
VARIANT | ekspert |
PRONUNCIATION | [ekspert] |
GRAMMAR | Rzeczownik męski osobowy, eksperta, ekspercie, eksperci. |
FREQUENCY | Około 76 na milion słów. |
COLLOCATIONS | eksper|t czołowi ~ci, doświadczeni, najlepsi, prawdziwi, uznani, wybitni ● niezależni ~ci, zewnętrzni ● piłkarski ~t, policyjni ~ci, rządowi ● amerykańscy ~ci, brytyjscy, niemieccy..., międzynarodowi, światowi, unijni, zachodni, zagraniczni ● zaproszeni ~ci ~ci budowlani, ekonomiczni, finansowi, gospodarczy, podatkowi, prawni, wojskowi ● ~ci rządowi, sejmowi ● ~ci badający coś, powołani do czegoś, pracujący nad czymś, przygotowujący coś, zajmujący się czymś ~ci agencji, banku, firmy, instytutu, komisji, ministerstwa, ~ci MFW, OECD, ONZ ● ~t prawa (np. pracy), rynku (np. paliw) ~t do jakichś spraw, ds. czegoś, od jakichś spraw, od bezpieczeństwa, od gospodarki, od ubezpieczeń, od rynku (np. pracy), ~ci z jakiejś dziedziny, branży, z jakiegoś zakresu ● ~ci z jakiejś firmy, jakiegoś instytutu, z laboratorium, ministerstwa grono ~tów, grupa, komisja, komitet, panel, zespół ● analizy ~tów, opinie, rady, raport, ustalenia, wypowiedzi ● dyżur ~tów, pomoc ● część ~tów, większość pytanie do ~tów, rozmowa z ~tami, spotkanie, współpraca poprosić ~tów o coś, zapytać, zwrócić się do ~tów ● być ~tem, zostać, występować jako ~t ~ci mówią coś, oceniają, odpowiadają (na pytania), orzekli coś, ostrzegają przed czymś, podkreślają coś, podpowiadają, proponują, przekonują kogoś, przewidują coś, przyznają, radzą, sądzą, spodziewają się czegoś, stwierdzili coś, szacują, tłumaczą, twierdzą, uczestniczą w czymś, uspokajają, uznali coś, uważają, wskazują, wyliczyli, zwracają uwagę na coś ~ci i doradcy, ~ci i politycy, ~ci i przedstawiciele czegoś, ~ci i specjaliści ● doradcy i ~ci, politycy i ~ci, prawnicy i ~ci, specjaliści i ~ci w ocenie ~tów, według ~tów, według szacunków ~tów, zdaniem ~tów niektórzy ~ci, wielu ~tów |
EXAMPLES | Muszę jako ekspert egzaminować. (Adam Mickiewicz, Listy, cz. II, 1832–1844) [za SJAM] Układał w zastępstwie starca księgi kancelaryjne, które tamten mazał w sposób niemożliwy, wglądał jako ekspert w sprawy kuchni, ogrodu, folwarku, sadził drzewa, jeździł do miasta na sądy, budował, przerabiał, zajmował się wszelkiego rodzaju restauracjami mebli, spisywał kontrakty itd. (Stefan Żeromski, Ludzie bezdomni, 1900) (...) przedmiotem rozmów były sprawy techniczne wprowadzenia w życie paktu francusko-sowieckiego. Rozmowy na ten temat pozostały w sferze ogólników, gdyż p. Lavalowi nie towarzyszą żadni eksperci. (Min. Laval na Kremlu konferuje z przedstawicielami Sowietów, „ABC Nowiny Codzienne", 1935, nr 133) Według Allena plan Drapera napotyka jednak na silny opór części ekspertów amerykańskich do spraw niemieckich. (Miliardowa pożyczka dla Niemiec? Silny opór ekspertów amerykańskich, „Robotnik", 1947, nr 240) Businessman pragnął jednak sprawdzić wartość obu płócien, zaproponował, że zabierze je ze sobą do Szwecji i przedstawi do oceny ekspertom. (Chagall i Modigliani przed sądem warszawskim, „Przekrój", 1966, nr 1121) Ryszard Bugaj – poseł, przewodniczący UP. Ekonomista, w latach 70. współpracownik KSS „KOR", 1980–81 działacz i ekspert „Solidarności". (Anna Bikont, Dominika Wielowieyska, Skazani na opozycję?, „Gazeta Wyborcza", 1.12.1995) Zagraniczni eksperci twierdzą, że ekoturystyka jest jednym z najbardziej praktycznych sposobów ocalenia światowego dziedzictwa przyrody przed bardziej szkodliwymi formami eksploatacji. (Dominika Zaręba, Ekoturystyka: wyzwania i nadzieje, 2000) Przegląd kolejnych rządowych projektów reformowania górnictwa nie przynosi jasnych perspektyw. Zdaniem ekspertów Banku Światowego i wielu ekspertów krajowych należy bezzwłocznie dokonać radykalnych cięć. (Jarosław Józef Szczepański, Górnik polski, 2005) |
_______________________________________________________________________________________________________________
SYNONYM | biegły |
PRONUNCIATION | [bjegły] |
GRAMMAR | Rzeczownik męski osobowy, odmienny przymiotnikowo: biegłego, biegli. |
FREQUENCY | Kilka razy na milion słów. Wartość trudna do oszacowania ze względu na częściowe nakładanie się paradygmatów rzeczownika biegły, przymiotnika biegły i czasownika biec. |
DEFINITION | SWJP: „znawca przedmiotu, którego opinia jest brana pod uwagę przy podejmowaniu decyzji urzędowych; ekspert, rzeczoznawca"; ISJP: „Biegły to ktoś, kto ma dużą wiedzę w jakiejś dziedzinie i dlatego pełni funkcję opiniodawcy, np. w sądzie"; USJP: „specjalista w danej dziedzinie, często pełniący funkcję doradcy przy podejmowaniu społecznie ważnych decyzji; rzeczoznawca, ekspert". |
USAGE | Według USJP słowo urzędowe. Najczęstsze w publicystyce i w aktach prawnych, w kontekstach odnoszących się do postępowania sądowego. |
ETYMOLOGY/STRUCTURE | Od przymiotnika biegły, co od biec, z psł. *běgti. |
WORD HISTORY | Słowo nieobecne w SJPLin (gdzie tylko podstawowy przymiotnik), zanotowane w SWil z definicją: „1) człowiek doświadczony, ćwiczony" (tu przykład: „Trybunał naznaczył biegłych") i „2) oceniciel, taksator". |
COLLOCATIONS | bieg|ły niezależny ~ły ~ły policyjny, sądowy ~li z jakiegoś zakresu analiza ~łych, badania, ekspertyza, ocena, opinia, orzeczenie, raport, wycena, zeznania ● uprawnienia ~ego, wynagrodzenie ● lista ~łych (sądowych) ● zespół ~łych powołać ~łego, przesłuchać, wezwać, wyznaczyć ● poprosić ~łego o coś, zapytać, zasięgnąć opinii ~łych, zlecić coś ~łym ~ły ocenił coś, określił, orzekł, oszacował, potwierdził, przedstawił, stwierdził, sporządził, ustalił, uznał, wycenił, wyjaśnił, wykluczył, wykonał, wyliczył, wydał (opinię) ~li i eksperci, ~li i specjaliści ● prokurator i ~ły, świadkowie i ~li według opinii ~łych, zdaniem ~łych |
EXAMPLES | Rozpoczynano proces i znów odraczano na długie miesiące pod pozorem niestawiennictwa jakiegoś świadka oskarżenia lub konieczności zasięgnięcia opinii nowych biegłych czy przedstawienia dodatkowego dokumentu. (Jerzy Pytlakowski, Pożegnanie z Fernandem Garimaux i inne opowiadania francuskie, 1952) [za SJPDor] Prezesi HMS postanowili na wszelki wypadek zlecić biegłym sądowym dokonanie wyceny maszyn wniesionych przez austriackiego partnera w aporcie do spółki. (Austriacki oszust i naiwni z Katowic, „Gazeta Wyborcza", 2.09.1992) Kto używa przemocy lub groźby bezprawnej w celu wywarcia wpływu na świadka, biegłego, tłumacza, oskarżyciele albo oskarżonego lub w związku z tym narusza jego nietykalność cielesną, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. (Kodeks karny, 1997) Wartość skradzionego, a następnie spalonego fiata 125p była w sumie niewielka, gdyż wg orzeczenia biegłych nie przekraczała kwoty 2000 złotych. (Krystyna Krawczyk, Zwyciężył zdrowy rozsądek, 15.11.2000) Teraz czekamy na opinię niezależnego biegłego, który ma określić techniczne przyczyny katastrofy. (Badania czy remont, „Dziennik Polski", 17.09.2002) Ponieważ pełnomocnik Anny L., matki dziecka, jak i prokurator doszukali się wielu rozbieżności w opiniach, złożyli wniosek o kolejne przesłuchanie biegłych. (Wniosek odrzucony, „Gazeta Poznańska", 8.07.2004) Proces nagle staje w miejscu. Trzeba powołać nowych świadków i biegłych . Ich zeznania nie są jednoznaczne. (Winny czy chory, „Co Tydzień Jaworzno", 1.01.2005) |
DERIVATIVES | biegła |
_______________________________________________________________________________________________________________
SYNONYM | rzeczoznawca |
PRONUNCIATION | [rzeczoznafca] |
GRAMMAR | Rzeczownik męski osobowy, rzeczoznawcy. |
FREQUENCY | Około 11 na milion słów. |
DEFINITION | SWJP: „ekspert wydający orzeczenie w sprawach wchodzących w zakres jego specjalizacji, a będących niejasnymi dla innych; biegły, opiniodawca"; ISJP: „Rzeczoznawca to osoba dobrze znająca się na czymś i powoływana do wydawania opinii"; USJP: „specjalista powoływany do wydawania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych; biegły, ekspert". |
USAGE | Według USJP słowo urzędowe W NKJP najczęstsze w tekstach urzędowych, dużo rzadsze w publicystycznych, zdecydowanie rzadsze w innych (źródło: funkcja Profil wyszukiwarki PELCRA w NKJP). |
ETYMOLOGY/STRUCTURE | Złożenie od rzecz i znawca. |
WORD HISTORY | Słowo nieobecne w SWil, zanotowane w SWar z definicją: „biegły, ekspert, specjalista znający ś. zawodowo na pewnej rzeczy". |
COLLOCATIONS | rzeczoznawc|a biegły ~a, licencjonowany ● niezależny ~a, obiektywny ~a budowlany, majątkowy, motoryzacyjny, samochodowy, ubezpieczeniowy ● ~a sądowy ~y ministra, ministerstwa, PZU ~a do jakichś spraw, ds. czegoś, z jakiegoś zakresu działalność ~ów, pomoc, porady, usługi ● ekspertyza ~y, oględziny, opinia, wycena ● funkcja ~y, obowiązki, uprawnienia, wynagrodzenie, tytuł, zawód ● lista ~ów, rejestr ● komisja ~ów, środowisko, zespół powołać ~ę, wynająć, wyznaczyć, zatrudniać ~ów, zlecić coś ~y ● być ~ą, zostać ~a dokonał czegoś, ocenił coś, określił, oszacował, potwierdził, stwierdził, ustalił, wycenił biegli i ~y według ~y, zdaniem ~y |
EXAMPLES | W tym duchu oświadczyli się już przesłuchiwani w ubiegłym tygodniu w ministerium spraw wewnętrznych rzeczoznawcy rozmaitych gałęzi przemysłu (...). (Korespondencja Gazety Warszawskiej, „Gazeta Warszawska", 1893, nr 36) Dzisiaj w nocy o godzinie 3 miała wyjechać do Mińska delegacja pokojowa. (...) Delegację uzupełnia sztab rzeczoznawców politycznych i finansowych w nast. składzie (...). (Ostatnie wiadomości polityczne, „Rzeczpospolita", wyd. poranne, 1920, nr 60) Tenże profesor Fischer, wieloletni rzeczoznawca sądowy, twierdzi, że sadyzm w najmniejszym stopniu nie zmniejsza odpowiedzialności przestępców. Są to wszystko ludzie świadomi swych czynów i ponoszący za nie całkowitą odpowiedzialność. (Zofia Nałkowska, Medaliony, 1946) Zobowiązania gospodarcze Niemiec wobec aliantów uregulowane zostały na zasadzie szczegółowych postanowień uchwalonych na konferencji rzeczoznawców w Londynie 16–17 lipca 1924 r. (Franciszek Ryszka, Noc i mgła, 1962) W sprawach konsumenckich sąd z reguły powołuje rzeczoznawcę. (Piotr Lipiński, Masz prawo wiedzieć, „Gazeta Wyborcza", 22.07.1993) Nie wiem jeszcze, jakie poniosłam straty, oceni je dopiero rzeczoznawca z firmy ubezpieczeniowej (...). (Dziury niczyje, „Dziennik Łódzki", 5.03.2004) |
DERIVATIVES | rzeczoznawczyni (rzadkie), rzeczoznawczy, raczej nie rzeczoznawstwo, które niezależnym złożeniem od rzecz i znawstwo |
_______________________________________________________________________________________________________________
SYNONYM | znawca |
PRONUNCIATION | [znafca] |
GRAMMAR | Rzeczownik męski osobowy, odmienny jak żeński, znawcy. Składnia: znawca – czego. |
FREQUENCY | Około 16 na milion słów. |
DEFINITION | SWJP:1. „osoba, która bardzo dobrze zna się na czymś z racji doświadczenia", 2. „specjalista w jakiejś dziedzinie; ekspert"; IJSP: „Znawca czegoś to ktoś, kto wie o tym bardzo dużo i może to właściwie ocenić"; USJP: „osoba dobrze się na czymś znająca, mająca wiedzę, doświadczenie w określonej dziedzinie, umiejąca właściwie ocenić coś lub kogoś". |
USAGE | Według USJP słowo książkowe (co nie brzmi przekonująco, jeśli zważyć na rozpowszechnienie podstawowego czasownika znać). W NKJP najczęstsze w literaturze faktu, rzadsze w publicystyce i innych rodzajach tekstów (źródło: funkcja Profil wyszukiwarki PERLCRA w NKJP). |
ETYMOLOGY/STRUCTURE | Od znać, z psł. *znati. |
WORD HISTORY | Słowo uwzględnione dopiero SJPLin z definicją: „znający się na czym, znajomca, znajomiec" i przykładem z ostatniej dekady XVIII w. Dokładniej objaśnione w SWar: „człowiek znający ś. na czym, biegły w oceniu [!] czego, rzeczoznawca, ekspert". |
COLLOCATIONS | znawc|a ceniony ~a, doskonały, najlepszy, prawdziwy, subtelny, świetny, wielki, wybitny, wyborny, wyrafinowany, wytrawny, znakomity ● amerykański ~a czegoś, brytyjski, francuski... ~y problematyki, problemu, przedmiotu, tematyki, tematu, zagadnienia ● ~y jakiejś branży, jakichś spraw ● ~y antyku, Biblii, buddyzmu, Chin, dusz ludzkich, dziejów czegoś, jakiejś epoki, filozofii, folkloru, futbolu, gór, grzybów, historii, islamu, jazzu, języka, kina, kobiet, kuchni, jakiejś kultury, literatury, ludzkiej duszy (natury, psychiki), malarstwa, mediów, muzyki, obyczajów, piękna, piłki (nożnej), Pisma (Świętego), poezji, polityki, prawa, przyrody, jakiegoś regionu, Rosji, rynku, sportu, stosunków (np. polsko-rosyjskich), Szekspira, sztuki, świata (np. starożytnego), Tatr, teatru, czyjejś twórczości, win, czyjegoś życia (i twórczości) opinia ~ów, środowisko być ~ą, uchodzić za ~ę, uważać kogoś za ~ę ~y mówią coś, oceniają, podkreślają, powiadają, twierdzą, uważają, zapewniają o czymś ~a i koneser, ~a i miłośnik, ~a i wielbiciel ● badacz i ~a, historyk i ~a, kolekcjoner i ~a, miłośnik i ~a, smakosz i ~a, specjalista i ~a z miną ~y (robić coś), (obejrzeć coś) okiem znawcy, (powiedzieć coś) tonem znawcy według ~ów, zdaniem ~ów |
EXAMPLES | Lordowi Bukingham, wielkiemu znawcy dobrych malowań, pokazywano raz obraz Poussino: Siedmiu Sakramentów. („Gazeta Warszawska", 1811, nr 81) Skończył niedawno wielkie dzieło. (...) Jego kompozycja, pędzel i koloryt zachwycają wszystkich znawców. (Aleksander Fredro, Pan Jowialski, 1832) (...) w Wiedniu trafiły mi się pyszne szafiry... Właśnie mam je przy sobie i jeżeli pan pozwoli... Pan jest znawcą klejnotów?... (Bolesław Prus, Lalka, 1889) Józef Sikorski uczył mnie muzyki, a profesor Antoni Waga wykładał nam nauki przyrodzone i rzeczy dotyczące się języka polskiego, którego był dobrym znawcą. (Jadwiga Łuszczewska, Pamiętnik Deotymy, 1910) – To są kapitalne rysunki – mówił, oddalając je od siebie gestem znawcy. (Bruno Schulz, Sanatorium pod Klepsydrą, 1936) Podczas gdy większość modernistów polskich tradycji mickiewiczowskiej przeciwstawiała kult Słowackiego, Przesmycki z całkowitego zapomnienia wydobywał twórczość Norwida – ku podziwowi nielicznych jeszcze znawców. (Stefan Kieniewicz, Historia Polski 1795–1918, 1968) Należała do nielicznych w Polsce znawców dawnej książki. (Z żałobnej karty. Anna Kotarska (1910-1980), „Przegląd Biblioteczny", 1981, nr 2) Powołano 15 świadków, 2 biegłych psychiatrów i 2 biegłych znawców broni. Obrońcą oskarżonego był wybitny adwokat, poseł na Sejm, Herman Lieberman. (Stanisław Milewski, Ciemne sprawy międzywojnia, 2002) Wytrawny znawca ludzkich dusz i zręczny manipulator namiętnościami, mistrz Wolfgang miał rację, kiedy mówił, że nikczemnika łatwo usidlić. (Witold Jabłoński, Uczeń czarnoksiężnika, 2002) |
DERIVATIVES | znawczyni, niejasne, czy także znawstwo (może pochodzić od znać) |
_______________________________________________________________________________________________________________
GENERAL DISCUSSION | Wysoka frekwencja nacechowanego obcością eksperta – podana za NKJP, ale potwierdzona w Korpusie Języka Polskiego PWN – może dziwić, zwłaszcza w zestawieniu z kilkakrotnie niższą frekwencją rodzimego znawcy, pochodnego od czasownika znać, który należy do najczęściej używanych w polszczyźnie. Porównanie dystrybucji stylistycznej tych słów pokazuje, że ekspert przeważa niemal we wszystkich rodzajach tekstów licznie reprezentowanych w NKJP z wyjątkiem beletrystyki i literatury faktu, gdzie niewielką przewagę na znawca. Nie od razu jednak ekspert zyskał przewagą nad starszym od niego znawcą. W tekstach NKJP znawca początkowo jest liczniejszy, lecz jego przewaga maleje z czasem, aż do stanu równowagi na początku lat 90. XX w. Ponieważ wyniki czerpane z całego NKJP są mało miarodajne ze względu na inną strukturę korpusu w odległych dekadach niż w najnowszych, warto wykonać kwerendy ograniczone do tekstów prasowych: można przekonać się, że dawniej znawca miał w publicystyce przewagę nad ekspertem, którą stracił dopiero na progu lat 80. Także kwerenda w domenie ebuw.uw.edu.pl, w której dostępne są gazety z XIX i początku XX w., pokazuje, że przewaga eksperta nad znawcą w publicystyce to stosunkowo nowe zjawisko. Kariera eksperta ma związek ze specjalizacją wiedzy i potrzebą zatrudniania ludzi o wąskiej specjalizacji, których opinie są podstawą różnych decyzji, m.in. politycznych. Obecność ekspertów w życiu publicznym budzi czasem negatywne oceny, których wyrazem jest – na pozór wewnętrznie sprzeczny – zwrot ekspert od wszystkiego, w NKJP mający 19 wystąpień, co jak na związek frazeologiczny nie jest liczbą małą. Jak wynika z analizy kolokacyjnej, eksperci są cenieni i pożądani (por. kolokaty: czołowi, doświadczeni, najlepsi, prawdziwi, uznani, wybitni), często zaprasza się ich z zagranicy. Ich domeną jest gospodarka, polityka, prawo, wojskowość i technika. Warto zauważyć, że często występują zbiorowo, tworząc zespoły, komisje itp. Wynikiem ich działalności są analizy, opinie, raporty – i oczywiście ekspertyzy. Biegli służą przede wszystkim wymiarowi sprawiedliwości: ekspert, który przygotowuje opinię na zlecenie sądu lub prokuratury, staje się biegłym, por. kolokację powołać biegłego. Rzeczoznawcy zaś, w odróżnieniu od ekspertów, obsługują nieco inne dziedziny życia, por. kolokacje: rzeczoznawca majątkowy, motoryzacyjny, ubezpieczeniowy. Ich zadaniem jest przeważnie wycena wartości materialnej różnych przedmiotów. Ktoś, kto miał wypadek samochodowy i liczy na zwrot pieniędzy z ubezpieczenia, będzie więc miał do czynienia z rzeczoznawcą, a nie biegłym ani ekspertem, choć oczywiście rzeczoznawca ten będzie ekspertem, czyli specjalistą, w swojej dziedzinie. Znawca, podobnie do eksperta, pojawia się często w kontekście określeń wartościujących pozytywnie, np. wielki, wybitny, znakomity, ale zakres jego kompetencji jest szerszy: od antyku i Biblii po jazz i sport. Słowo ekspert sugeruje wiedzę specjalistyczną, podczas gdy słowo znawca dopuszcza także inny stosunek do przedmiotu, oparty na zamiłowaniu, czyli zaangażowaniu emocjonalnym, por. kolokacje znawca ludzkiej natury i znawca kobiet. Tendencja do używania wyrazu obcego w kontekstach implikujących wiedzę specjalistyczną daje się zauważyć także w innych hasłach opisanych w tej witrynie, por. strofa – zwrotka lub toksyczny – trujący. Można ją uważać za przejaw ikoniczności w języku: wyrazy synchronicznie obce są mniej znane od rodzimych, brzmią uczenie, erudycyjnie, kiedy więc odnoszą się do realiów obcych przeciętnej osobie lub przynajmniej oddalonych od jej osobistych doświadczeń, to ich obcość idzie w parze z obcością desygnatu. |
_______________________________________________________________________________________________________________
REFERENCES | ISJP: Inny słownik języka polskiego, red. M. Bańko, t. 1–2. Warszawa: PWN, 2000. Korpus Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN: http://korpus.pwn.pl/. NKJP: Narodowy Korpus Języka polskiego, http://www.nkjp.pl. PELCRA: P. Pęzik, Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP (w:) A. Przepiórkowski, M. Bańko, R. Górski, B. Lewandowska-Tomaszczyk (red.): Narodowy Korpus Języka Polskiego. Warszawa: PWN, 2012, s. 253–273. SJAM: Słownik języka Adama Mickiewicza, red. K. Górski, S. Hrabec, t. 1–11. Wrocław: Ossolineum, 1962–1983. SJPDor: Słownik języka polskiego, red. W. Doroszewski, t. 1–11. Warszawa: PWN, 1958–1969. SJPLin: Słownik języka polskiego, S. B. Linde, t. 1–6. Warszawa, 1807–1814. SWar: Słownik języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. 1–8. Warszawa, 1900–1927. SWil: Słownik języka polskiego, A. Zdanowicz i in., t. 1–2. Wilno: „wydany staraniem i kosztem Maurycego Orgelbranda", 1861. SWJP: Słownik współczesnego języka polskiego, red. B. Dunaj. Warszawa: Wilga, 1996. USJP: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. S. Dubisz, t. 1–6. Warszawa: PWN, 2003. WSWO: Wielki słownik wyrazów obcych PWN, red. M. Bańko. Warszawa: PWN, 2003. |
_______________________________________________________________________________________________________________
AUTHOR | Mirosław Bańko |
PUBLISHED | 19.06.2014 |