LOANWORD

egzystować

DEFINITION

SWJP: „istnieć, być, żyć, utrzymywać się przy życiu".

ISJP:1. „Jeśli człowiek egzystuje gdzieś lub jakoś, to żyje w tym miejscu lub w taki sposób", 2. „Jeśli ktoś lub coś egzystuje w naszej świadomości lub w kulturze, to spełnia w niej jakąś funkcję".

USJP: 1. „żyć, funkcjonować w jakiś sposób", 2. „istnieć, funkcjonować w świadomości, w kulturze itp.".

WSWO: 1. „istnieć, być (zwykle w odniesieniu do człowieka)", 2. „prowadzić życie ograniczone tylko do zaspokajania niezbędnych potrzeb; żyć w biedzie".

Ze względu na bliskość znaczeń, rozpatrujemy je tutaj łącznie.

USAGE

Według USJP i ISJP słowo książkowe. W NKJP najczęstsze w tekstach naukowo-dydaktycznych, rzadsze w literaturze faktu, dużo rzadsze w innych rodzajach tekstów (źródło: funkcja Profil wyszukiwarki PELCRA w NKJP). Kwestionowane w słownikach poprawnościowych: SPP i NSPP. Redaktor pierwszego z nich, odnosząc się do zdań typu Firma egzystuje od roku..., radził używać w nich czasownika istnieć (Doroszewski 1962: 273–274).

ETYMOLOGY/STRUCTURE

Od nm. existieren lub fr. exister, z łc. exsistere ‘pojawić się, powstać', z ex- ‘na zewnątrz, z' i sistere ‘stanąć, stawić się'.

WORD HISTORY

Słowo nieobecne w Nowym Dykcjonarzu Troca, prawdopodobnie jeszcze wtedy nie znane (nie poświadczone w kartotece SJPXVII). Zanotowane w SJPLin w formie exystować, bez przykładów, z definicją: „być, jestestwo, czyli bytność mieć, istnąć". Od SWil w dzisiejszej pisowni.

DERIVATIVES

Rzadkie poegzystować, współegzystować. Pokrewna egzystencja jest niezależnym zapożyczeniem, koegzystować prawdopodobnie też.

VARIANT

egzystować

PRONUNCIATION

[egzystować]

GRAMMAR

Czasownik niedokonany, egzystuje. Składnia: egzystować – gdzie lub jak.

FREQUENCY

Około 2,7 na milion słów.

COLLOCATIONS

egzyst|ować

człowiek ~uje

~ować na marginesie (społeczeństwa, życia społecznego)

normalnie ~ować, samodzielnie, spokojnie ● dalej ~ować, jeszcze, nadal ● jakoś ~ować

móc ~ować, (nie) być w stanie

EXAMPLES

Rzeczy zewnętrzne dla nas nie egzystują; nic o nich nie wiemy, póki się o tym, że są, nie przekonamy. (Maurycy Mochnacki, O literaturze polskiej w wieku XIX, 1830)

Ze sprawozdania wypływa niepocieszająca wcale konkluzja, która będzie niezawodnie rozwinięta w szczegółowym raporcie, że państwo ottomańskie nie może egzystować przy obecnym porządku rzeczy, że dla uniknienia zupełnej ruiny i samobójstwa musi zaprowadzić ważne reformy w zarządzie. (Część polityczna. Turcja, „Gazeta Warszawska", 1879, nr 106)

Że jednak świece rzeczywiście w mieszkaniu egzystowały i płonęły, o tym świadczyła wielka obfitość kropel zastygłej stearyny (...). (Stefan Żeromski, Ludzie bezdomni, 1900)

Omyłka polegała na tym, że społeczeństwo kresowe, przyzwyczajone opierać się zawsze na „władzy", odwykłe od rachowania na swe własne siły, dłuższy czas nie umiało rozeznać się w sytuacji, z uporem szukając ciągle owej nie egzystującej już władzy. (Zofia Kossak, Pożoga, 1922)

[Zosia] Nie egzystowała aż dotąd w nadziei, że znajdzie się ktoś, kto ją posiędzie. I oto nie tylko znalazł się, ale w dodatku porwał! (Witold Gombrowicz, Ferdydurke, 1937)

Trzecia Rzesza egzystowała jeszcze formalnie siedem dni. 9 maja nastąpiła bezwarunkowa kapitulacja armii niemieckiej. (Franciszek Ryszka, Noc i mgła, 1962)

Jeśli platoniści mają rację, znaczenia egzystują niewzruszenie poza czasem. (Adam Czerniawski, Język filozofią moją, „Kultura" [Paryż], 1976, nr 11)

Z przytoczonych danych wynika, że wiele osób o znacznie obniżonej sprawności egzystuje samodzielnie lub z minimalną pomocą tylko dlatego, że niesłychanie ograniczyły swoje potrzeby życiowe dotyczące czystości osobistej i mieszkania, jakości posiłków, korzystania z dóbr kultury itp. (Helena Balicka-Kozłowska, Potrzeby socjalne ludzi starszych oraz ich zaspokajanie, „Praca i Zabezpieczenie Społeczne", 1981, nr 3)

Miewała często sny męczące, lecz nie o wojnie i okupacji, nawet nie o doktorze Ignacym Seidenmanie, który gdzieś jeszcze egzystował w jej pamięci (...). (Andrzej Szczypiorski, Początek, 1986)

(...) znaleziono tam szczątki potężnych drzew, które nauczyły się egzystować w tym nie mającym dziś swego odpowiednika specyficznym klimacie polarnym (...). (Marcin Ryszkiewicz, Przepis na człowieka, 1996)

Trudno nazwać mieszkaniem tę norę, w której przyszło im egzystować w centrum miasta, o rzut beretem od fontanny. (O rzut beretem od fontanny, „Wieści Podwarszawskie", 1.07.2007)

SYNONYM

istnieć

PRONUNCIATION

[istńeć]

GRAMMAR

Czasownik niedokonany, istnieje. Składnia: istnieć – gdzie lub kiedy.

FREQUENCY

Około 390 na milion słów.

DEFINITION

SWJP: „być, egzystować, trwać jako pewien byt w rzeczywistości".

ISJP: „Jeśli jakaś osoba, rzecz, jakieś zjawisko itp. istnieje, to jest i trwa we właściwy sobie sposób, np. żyje, zajmuje jakieś miejsce w świecie, podlega poznaniu za pomocą zmysłów lub daje się praktycznie wykorzystać".

USJP: „mieć miejsce w rzeczywistości, być, trwać, egzystować, żyć".

USAGE

Słowo częste niemal we wszystkich rodzajach tekstów, z przewagą naukowo-dydaktycznych i informacyjno-poradnikowych; stosunkowo rzadkie tylko w wypowiedziach konwersacyjnych (źródło: funkcja Profil wyszukiwarki PELCRA w NKJP).

ETYMOLOGY/STRUCTURE

Od przymiotnika istny, z dawnego isty, z psł. *jьstъ (SEJP).

WORD HISTORY

Słowo nieobecne w SJPLin, gdzie poświadczona tylko starsza postać istnąć, z definicją „istność mieć, exystować" i cytatem z końca XVIII w. Zanotowane w SWil jako wariant tej starszej formy, z podobną definicją: „bytność mieć, egzystować". Uważane za neologizm Staszica (Trzaski, Everta i Michalskiego słownik języka polskiego).

COLLOCATIONS

istni|eć

~eje hipoteza, jakaś możliwość, niebezpieczeństwo, obawa, podejrzenie, ryzyko, szansa, zagrożenie ● ~ał gród, ~ało miasto, ~ała osada, ~ał zwyczaj ● człowiek ~eje, ~eje życie (pozagrobowe, pozaziemskie) ● ~eje dobro, prawda, jakieś prawo, jakiś problem, jakaś tendencja, zależność, związek między czymś a czymś, ~eją jakieś grupy, jacyś ludzie, jakieś różnice ● coś ~eje w Europie, kraju, mieście, Polsce, społeczeństwie, świecie, Warszawie ● coś ~eje w naturze, przyrodzie ● coś ~eje w czyjejś świadomości, umyśle ● coś ~ało w jakiejś chwili, jakimś dniu, momencie, w którymś wieku, jakimś okresie, w przeszłości, średniowieczu, coś ~eje do dziś, od dawna, od lat, od niedawna, od początku, od wieków, od zawsze, od któregoś roku ● coś ~eje na mapie, rynku, świecie, na jakimś terenie, na ziemi ● coś ~eje niezależnie od czegoś, coś rzeczywiście ~eje ● coś świadczy o ~eniu czegoś, wskazuje na ~enie czegoś

~eć obiektywnie, naprawdę, realnie ● dalej ~eć, jeszcze, nadal, zawsze

~eć i działać, ~eć i funkcjonować, ~eć i rozwijać się

przestać ~eć ● coś może ~eć, musi, nie ma prawa ~eć

~enie Boga, człowieka, kościoła, jakichś obiektów, państwa, świata, jakiegoś zjawiska

dowód ~enia czegoś, fakt, forma, ileś lat, koniec, radość, sens, sposób ● mit o ~eniu czegoś, przekonanie, teza, wiedza, wzmianka, spór o ~enie czegoś, pytanie ● czas ~enia czegoś

dowód na ~enie czegoś, prawo do ~enia czegoś

kwestionować ~enie czegoś, negować, postulować, potwierdzić, zakładać ● powołać coś do ~enia, mówić o ~eniu czegoś, nie mieć pojęcia, wiedzieć, zapomnieć

~ący porządek, stan prawny, stan rzeczy, układ, ustrój, ~ejące struktury

EXAMPLES

Przez dziewięć wieków ród wasz istnieć będzie,
A po was inni tron Piastów osiędą.
(Julian Ursyn Niemcewicz, Śpiewy historyczne, 1816)

Jest to w istocie synowiec mój, ma na to dowody. Wychowany przez krewnych swej matki w Prusach, biedny chłopak, o którego istnieniu nawet nie wiedziałam. (Józef Ignacy Kraszewski, Lalki: sceny przedślubne, 1854)

Nie wiem, czy nie pod wpływem tychże samych myśli ktoś powiedział, że gdyby nawet Bóg rzeczywiście nie istniał, trzeba by było dla dobra ludzkości go stworzyć. (Henryk Sienkiewicz, Listy z podróży do Ameryki, 1878)

Pachną nie istniejące już olszyny, szeleszczą liście drzew, których już nie ma... (Stefan Żeromski, Pomyłki, 1923)

Po prostu wierzyć się nie chce, że kłamstwo istniało przed wynalezieniem druku. (Stanisław Jerzy Lec, Myśli nieuczesane, 1954)

Niechęci i urazy takie niewątpliwie istniały i niemało zła w tym sporze sprawiła zapewne zwykła polska zawiść. (Bohdan Cywiński, Rodowody niepokornych, 1971)

Reszta to zagadki. Na pewno istnieli Mazowszanie – ale jakie dokładnie zajmowali terytorium? Nie wiemy. (Włodzimierz Kalicki, Jak dzieliliśmy Polskę, „Gazeta Wyborcza", 13.03.1998)

Wcześniej, do 1989 roku, Rusini oficjalnie nie istnieli , byli traktowani przez władze jako mniejszość ukraińska. (Edwin Bendyk, Zatruta studnia: rzecz o władzy i wolności, 2002)

W wierzeniach afrykańskich istnieje pogląd , że ktoś umiera naprawdę dopiero wówczas, kiedy umrze ostatni z tych, którzy go znali i pamiętali. (Ryszard Kapuściński, Busz po polsku, 2007)

MULTI-WORD EXPRESSIONS

ból istnienia, coś istnieje (tylko) na papierze, coś nie istnieje dla kogoś ‘coś jest komuś obojętne', np. „Dla niego nie istnieje teraz nic poza Szekspirem" (ISJP)

DERIVATIVES

istnienie, zaistnieć

SYNONYM

żyć

PRONUNCIATION

[żyć]

GRAMMAR

Czasownik niedokonany, żyje. Składnia: żyć – gdzie, kiedy lub jak.

FREQUENCY

Około 300 wystąpień na milion słów (nie licząc zleksykalizowanego rzeczownika życie, pozostającego poza zakresem niniejszego opisu). Wartość trudna do oszacowania ze względu na nakładanie się form różnych leksemów.

DEFINITION

Czasownik o wielu znaczeniach, niezbyt wyraźnie rozgraniczonych, wyróżnianych ze względu na kontekst. Przykładowo w USJP: 1. „istnieć w sposób właściwy organizmom żywym – oddychając, odżywiając się, rosnąc itp.; być żywym", 2. „bytować w jakichś warunkach, zachowywać się w pewien sposób; egzystować", 3. „utrzymywać się" (z czegoś), 4. „przestawać, obcować z kimś, pozostawać z kimś w jakichś stosunkach", 5. „przebywać, znajdować się, mieszkać gdzieś", 6. „być (stale) aktualnym, nie ulegać zapomnieniu; trwać". Ze względu na ich bliskość rozpatrujemy je tutaj łącznie.

USAGE

Słowo o wyrównanej frekwencji, częste we wszystkich rodzajach tekstów (źródło: funkcja Profil wyszukiwarki PELCRA w NKJP).

ETYMOLOGY/STRUCTURE

Od psł. *žiti ‘żyć'.

WORD HISTORY

Słowo odziedziczone z zasobów psł., poświadczone w SStp. w dzisiejszych znaczeniach.

COLLOCATIONS

ży|ć

człowiek ~je, dziecko, matka, ojciec, rodzina, społeczeństwo, ludzie ~ją, kobiety, mężczyźni, mieszkańcy, rodzice, zwierzęta ● ludzie ~li gdzieś lub jakoś, Polacy, nasi przodkowie ● miasto ~ło czymś lub jakoś, Polska ~ła, świat ~ł

~ć nadzieją, przeszłością, wspomnieniami ● ~ć w jakimś kraju, mieście, państwie, społeczeństwie, w świecie, na świecie, na wsi, na ziemi ● ~ć w Afryce, Ameryce, Europie..., w Niemczech, Polsce... ● ~ć na dnie (morza), na drzewach, na pustyni, na ziemi, w lasach, morzu, wodzie ● ~ć na emigracji, marginesie (społeczeństwa), obczyźnie, wygnaniu, za granicą ● ~ć na pograniczu, na ulicach, na wolności, na wyspach, na jakichś obszarach, na jakimś terenie ● ~ć na południu, północy, wschodzie, zachodzie ● ~ć w jakimś czasie, w jakichś czasach, w jakiejś epoce, erze, w jakichś latach, w jakimś okresie, w którymś wieku, ~ć na przełomie któregoś i któregoś wieku ● ~ć jakiś czas, ileś lat, miesięcy, przez ileś lat, miesięcy, od jakiegoś czasu, od iluś lat, miesięcy ● ~ć w biedzie, dobrobycie, dostatku, luksusie, (skrajnej) nędzy, niedostatku, ubóstwie, ~ć na granicy ubóstwa (minimum socjalnego), na skraju nędzy (ubóstwa) ● ~ć w celibacie, izolacji, konkubinacie, małżeństwie, odosobnieniu, samotności, separacji, ~ć w pojedynkę ● ~ć w czystości, grzechu, harmonii, kłamstwie, lęku, miłości, (ciągłym) napięciu, niepewności, nieświadomości, poczuciu czegoś, pokoju, pośpiechu, prawdzie, jakimś przekonaniu, przeświadczeniu, przyjaźni, spokoju, (ciągłym) strachu, (ciągłym) stresie, ukryciu, zgodzie ● ~ć w stadach, w jakimś stanie, środowisku, w jakichś warunkach ● ~ć z jakąś chorobą, (wirusem) HIV ● ~ć z ludźmi, ~ć z jakąś kobietą, z jakimś mężczyzną ● ~ć z emerytury, pensji, renty, zasiłku ● ~ć z eksportu, handlu, jakiejś pracy, reklam, rolnictwa, turystyki ● ~ć na czyjś koszt, na kredyt, na własny rachunek ● ~ć według jakiegoś prawa, jakichś zasad ● na świecie ~je..., w Polsce ~je...

~ć długo, krótko, wiecznie, ~ć długo i szczęśliwie ● ~ć osobno, samodzielnie, samotnie ● ~ć przyzwoicie, świadomie, uczciwie, zgodnie ● ~ć swobodnie, szczęśliwie, wolno ● bezpiecznie ~ć, dobrze, dostatnio, godnie, jakoś, normalnie, skromnie, spokojnie, wygodnie, zdrowo, zwyczajnie ● ciągle ~ć, dalej, inaczej, jeszcze, ledwo, nadal, na nowo, wciąż ● dziko ~jący, współcześnie

~ć i funkcjonować, ~ć i pracować, ~ć i tworzyć, ~ć i umierać ● kochać i ~ć, pracować i ~ć

być w stanie ~ć, chcieć, mieć prawo, móc, musieć, nauczyć się, postanowić, potrafić, pragnąć, próbować, umieć, usiłować, woleć, zamierzać ● można ~ć, trzeba, warto, przyszło komuś gdzieś lub kiedyś żyć ● ciężko ~ć, łatwo, trudno ● przestać ~ć, zacząć ● dać komuś ~ć, pozwolić ● coś pomaga ~ć, pozwala, coś ma ~ć

istota ~jąca, ~jące skamieniałości ● bakterie ~jące gdzieś, gatunki, organizmy, ptaki, ryby, stworzenia, zwierzęta, osoby ~jące gdzieś lub jakoś

EXAMPLES

Była przypowieść u Greków: tak żyj, jakoby tego nikt nie uczuł, żeś był na świecie. (Łukasz Górnicki, Dworzanin polski, 1566)

Jest makaron, jest sałata, alboż tym nie żyliśmy tak długo? Co jest, to jest. Lepszy rydz jak nic – tak powiadają. (Franciszek Zabłocki, Arlekin Mahomet, albo taradajka latająca, 1785)

Jak ojce żyły w raju, tak dziś żyją wnuki,
Dzikie i swojskie razem, w miłości i zgodzie.
(Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, 1834)

Pan Wołodyjowski nie próżnował w swojej stanicy, a i ludzie jego żyli w ustawicznej pracy. (Henryk Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski, 1887)

(...) marnował ojcowiznę, żyjąc z rodziną i sąsiedztwami w najlepszej komitywie. Był pełnym życia hulaką, którego wszyscy lubili, gdyż ze wszystkimi pił, polował, grał w karty i tańcował. (Maria Dąbrowska, Noce i dnie, 1932)

Jahwe postanowił, że już nigdy nie ukarze ludzkości potopem, a na znak wiekuistego przymierza ze wszystkimi żyjącymi na ziemi istotami zawiesił na niebie promienisty łuk siedmiobarwnej tęczy. (Zenon Kosidowski, Opowieści biblijne, 1963)

Dopiero wtedy weszli do pokoju krewni i zobaczyli, że stary człowiek nie żyje. (Andrzej Szczypiorski, Początek, 1986)

Ten duży, ponad metrowej długości drapieżnik jest jedynym żyjącym w morzu przedstawicielem wydr. (Marcin Ryszkiewicz, Przepis na człowieka, 1996)

Jednak wielcy sportowcy rzadko odchodzą w zapomnienie i żyją w pamięci kibiców. (Tomasz Sikorski, Jacek Pałuba, Adam Małysz, 20.02.2003)

Żyli z pieniędzy pożyczonych albo darowanych przez przyjaciół. (Mariusz Urbanek, Kisielewscy: Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006)

Nigdy nie podbijemy kosmosu. Po prostu za krótko żyjemy. (Małgorzata Matuszewska, Mrówka kontra Ameryka, „Słowo Polskie", 10.02.2007)

MULTI-WORD EXPRESSIONS

Słowo używane w wielu związkach frazeologicznych o różnym stopniu leksykalizacji, np. sprawa życia i śmierci, żyć jak pies z kotem, żyć pełnią życia, żyć z dnia na dzień.

DERIVATIVES

Przede wszystkim liczne czasowniki przedrostkowe, np. dożyć, ożyć, pożyć, przeżyć, wyżyć, z wtórnymi imperfektywami, np. dożywać, niektóre z usamodzielnionymi gerundiami, np. pożycie, przeżycie. Formalnie pochodne życie nie powstało na gruncie języka polskiego, lecz zostało przejęte z języka prasłowiańskiego.

GENERAL DISCUSSION

Ze względu na stosunkowo niską frekwencję i obce pochodzenie egzystować jest członem nacechowanym w opisywanej tu trójce wyrazów. Właściwie zawsze daje się zastąpić czasownikiem istnieć (gdy chodzi o stan podmiotu nieożywionego) lub żyć (gdy podmiot jest ożywiony). Do czasownika egzystować zniechęcały i zniechęcają wydawnictwa normatywne. Co więc sprawia, że pozostaje on w użyciu?

Są co najmniej dwa takie powody. Po pierwsze, jako słowo o rozpoznawalnie obcej genezie egzystować – podobnie do innych tego rodzaju wyrazów – sugeruje kompetencję i wiedzę specjalistyczną. Nie bez powodu w jego profilu stylistycznym przeważają teksty naukowo-dydaktyczne, podczas gdy profile czasowników istnieć i żyć charakteryzują się wyrównanym udziałem różnych rodzajów tekstów.

Po drugie, egzystować – o ile nie ma konotacji filozoficznych, jak w pierwszym i siódmym przykładzie – często znaczy ‘radzić sobie (lepiej lub gorzej) mimo niesprzyjających warunków', por. cytowaną wyżej definicję WSWO, a także przykład szósty, ósmy, dziesiąty i jedenasty. Z tego powodu zdania typu Firma egzystuje od roku..., krytykowane w publikacjach normatywnych, rzeczywiście są niefortunne. Gdy jednak chodzi o stworzenie sugestii, że ktoś lub coś bytuje w trudnych warunkach, egzystować jest użytecznym środkiem wyrazu.

Znajduje to potwierdzenie nawet w obrazie kolokacyjnym tego słowa: choć ubogi, zawiera on godną uwagi kolokację egzystować na marginesie czegoś, por. „Obrażany i pogardzany, egzystuje na marginesie społeczeństwa" („Esensja", za NKJP). Wprawdzie analogiczną kolokację znajdujemy w obrazie czasownika żyć, ale po pierwsze, nie jest ona dla niego charakterystyczna (ginie wśród wielu innych kolokacji), po drugie zaś ciąg żyć na marginesie (w różnych formach odmiany) ma w zrównoważonym NKJP frekwencję o wiele niższą niżby wynikało z ogólnej przewagi liczebnej czasownika żyć nad egzystować.

W odróżnieniu od żyć czasownik egzystować nie łączy się z okolicznikami wartościowanymi dodatnio, por. żyć dostatnio, spokojnie, szczęśliwie, wygodnie, zdrowo. W odróżnieniu od istnieć zaś i żyć w jednym z jego znaczeń wymaga jednak okolicznika, por. Bóg istnieje, Pacjent żyje i brak możliwości zbudowania analogicznych zdań ze słowem egzystować.

Zawarte tu obserwacje są zgodne z tymi, jakie niezależnie – i na innym materiale – poczynili autorzy Dystynktywnego słownika synonimów.

REFERENCES

Doroszewski W., O kulturę słowa. Poradnik językowy, t. 1. Warszawa: PIW, 1962.

Dystynktywny słownik synonimów, A. Nagórko, M. Łaziński, H. Burkhardt. Kraków: Universitas, 2004.

ISJP: Inny słownik języka polskiego, red. M. Bańko, t. 1–2. Warszawa: PWN, 2000.

Kartoteka Słownika języka polskiego XVII i 1. połowy XVIII wieku, http://rcin.org.pl/dlibra/publication?id=20029&from=&dirids=1&tab=1&lp=17&QI=.

NKJP: Narodowy Korpus Języka polskiego, http://www.nkjp.pl.

Nowy dykcjonarz, to jest mownik polsko-niemiecko-francuski, M. A. Troc. Lipsk: „Nakładem Jana Fryderyka Gledycza", 1764.

NSPP: Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski. Warszawa: PWN, 1999.

PELCRA: P. Pęzik, Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP (w:) A. Przepiórkowski, M. Bańko, R. Górski, B. Lewandowska-Tomaszczyk (red.): Narodowy Korpus Języka Polskiego. Warszawa: PWN, 2012, s. 253–273.

SEJP: Słownik etymologiczny języka polskiego, W. Boryś. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2005.

SJPLin: Słownik języka polskiego, S. B. Linde, t. 1–6. Warszawa, 1807–1814.

SJPXVII: Słownik języka polskiego XVII i 1. połowy XVIII wieku. Kraków: IJP PAN, 1996–, http://sxvii.pl/.

SPP: Słownik poprawnej polszczyzny, red. W. Doroszewski, H. Kurkowska. Warszawa: PWN, 1973.

SStp: Słownik staropolski, red. S. Urbańczyk, t. 1–11. Kraków: IJP PAN, 1953–2002.

SWil: Słownik języka polskiego, A. Zdanowicz i in., t. 1–2. Wilno: „wydany staraniem i kosztem Maurycego Orgelbranda", 1861.

SWJP: Słownik współczesnego języka polskiego, red. B. Dunaj. Warszawa: Wilga, 1996.

Trzaski, Everta i Michalskiego słownik języka polskiego, red. Lehr-Spławiński, t. 1 –2. Warszawa: Trzaska, Evert i Michalski, 1938–1939.

USJP: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. S. Dubisz, t. 1–6. Warszawa: PWN, 2003.

WSWO: Wielki słownik wyrazów obcych PWN, red. M. Bańko. Warszawa: PWN, 2003.

AUTHOR

Mirosław Bańko

PUBLISHED

10.01.2015